#حدیث_روز 

امام رضا (علیه السلام):
کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یَری ضَاحِکاً
چون ماه محرم فرا می رسید، کسی پدرم را خندان نمی دید.

#سبک_زندگی #امام_حسین_علیه_السلام

ابن عبدالبر و ابن اثیر از مصعب زبیری روایت کرده اند که می گفت:
«حسین با فضیلت و متمسک به دین بود و نماز و روزه و حج او بسیار بود.»[1] عبدالله بن زبیر در وصف عبادت او گفت: «حسین در شب بیدار و در روز، روزه دار بود.»

عقاد می گوید: «علاوه بر نمازهای پنجگانه، نمازهای دیگر نیز به جا می آورد و علاوه بر روزه ماه رمضان، در ماه های دیگر هم روزهایی را روزه می گرفت، و در هیچ سال حج خانه خدا از او فوت نشد مگر آن که ناچار به ترک شده باشد.»[2]

در شبانه روز، هزار رکعت نماز به جای می آورد، و بیست و پنج مرتبه پیاده حج گذارد و این دلیل کمال عبادت و خضوع او به درگاه خداست. روزی از روزها، رکن کعبه را گرفته بود و بدین گونه دعا و اظهار بندگی و ذلت به درگاه خدای عزیز می کرد و او را مدح و ثنا و ستایش می نمود:

الهی نَعَمْتَنی فَلَمْ تَجِدْنی شاکراً وَ ابْتَلَیتَنی فَلَمْ تَجِدْنی صابِراً فَلا انْتَ سَلَبْتَ النِّعْمَةَ بِتَرْک الشُّکرِ، وَ لا ادَمْتَ الشِّدَّةَ بِتَرْک الصَّبْرِ الهی ما یکونُ مِنَ الْکریمِ الا الْکرَم[3]

«خدایا! مرا نعمت بخشیدی و شکر مرا نیافتی، به بلا گرفتارم نمودی و صبر مرا دریافت نکردی، نعمتت را از من دریغ نورزیدی و با ترک صبرم شدت بلا را بیشتر ننمودی. پروردگارا! از کریم غیر از کرم نسزد».

اگر کسی بخواهد حال دعا و پرستش و مسکنت آن امام مجاهد مظلوم را در درگاه خدا بداند کافی است که به همان دعای معروف عرفه رجوع نماید.

پی نوشت ها

[1] اسدالغابة؛ ج 2، ص 20- استیعاب؛ ج 1، ص 378.

[2] ابوالشهداء؛ ص 73.

[3] اسعاف الراغبین؛ ص 183.

#سبک_زندگی #امام_حسین_علیه_السلام

امام حسین علیه السلام با فرزندان، بانوان، خویشان و اهل بیت خود در نهایت ادب، محبت، رحمت، مهربانی، انس و مودت برخورد می کرد.

ابن قتیبه روایت می کند که مردی خدمت امام حسن علیه السلام آمد، و از آن حضرت درخواست چیزی کرد.

حضرت فرمود: «سؤال، شایسته نیست مگر برای وام سنگین یا فقرِ خوارکننده و یا دیه و تاوانی که ادا نکردن آن سبب رسوایی شود.»

عرض کرد: «نیامدم به خدمت شما مگر برای یکی از آنها.»

حضرت، فرمان داد تا صد دینار به او دادند.

سپس آن مرد خدمت امام حسین علیه السلام رفت و از آن حضرت نیز سؤال کرد، امام حسین علیه السلام هم همان سخن برادرش را به او فرمود و همان پاسخ را شنید؛ سپس پرسید: «برادرم به تو چقدر داد؟»

عرض کرد: «صد دینار.»

امام حسین علیه السلام نود ونه دینار به او عطا کرد؛ زیرا نخواست با برادرش برابری کرده باشد.
منبع:سمو المعنی؛ ص 152.

#سبک_زندگی #امام_حسین_علیه_السلام

روزی مردی نزد امام حسین علیه السلام آمد و پیش از آن که سلام کند، گفت: خداوند به شما عافیت بدهد، حالتان چطور است؟

حضرت در جواب فرمود: خداوند تو را عافیت بدهد، اول سلام بده بعد سخن بگو، زیرا سلام کردن مقدم است بر هر سخن. و نیز فرمود:

لِلسَّلَامِ سَبْعُونَ حَسَنَةً تِسْعٌ وَ سِتُّونَ لِلْمُبْتَدِئِ وَ وَاحِدَةٌ لِلرَّاد[1]

سلام هفتاد ثواب دارد که شصت و نه ثواب آن متعلق به کسی است که سلام می کند و یک ثواب متعلق به کسی که جواب می دهد.

چند نکته درباره سلام
1- ابتدای به سلام مستحب است [2] و جواب آن واجب فوری است ولو در حال نماز. [3]

2- سلام کردن مرد به زن نامحرم و برعکس اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد اشکال ندارد. [4]

3- پیشی گرفتن در سلام به مسلمانان مستحب مؤکد است مگر نمازگزار که بر او جایز نیست.

4- مستحب است انسان وقتی وارد خانه ای می شود که کسی در آن نیست بر خود این گونه سلام کند:

«السلام علینا من عند ربّنا؛ سلام بر ما از طرف پروردگارمان».

5- سلام کردن به حاضران در مجلس هنگام برخاستن و خداحافظی مستحب است.

6- سلام سواره بر پیاده و ایستاده بر نشسته و کوچک تر به بزرگ تر مستحب است.

7- سلام کردن به کافر جز به هنگام ضرورت جایز نیست. [5]

پی نوشت ها

[1] بحارالانوار، ج 75، ص 120.

[2] تحریرالوسیله، چهارجلدى، ج 1، ص 339، م 8.

[3] همان، ص 339.

[4] عروة الوثقى، ج 2، ص 416، م 39.

[5] فرهنگ فقه، ج 4، ص 516.

#سبک_زندگی #امام_حسین_علیه_السلام

در تاریخ زندگی سراسر افتخار امام حسین (ع) می خوانیم: هنگامی که امام حسین (ع) به شهادت رسید، در پشت آن حضرت، آثار خراشیدگی دیدند. علت آن را از امام سجاد(ع) پرسیدند. در پاسخ فرمود: «این خراشیدگیها، اثر انبانها (و ظرفهائی) است که پدرم آرد و گندم و طعام در میان آنها گذاشته و بدوش می گرفت و برای مستمندان و بینوایان حمل می کرد.»[1]

پی نوشت

[1] بحار، ط جدید، ج 44، ص 190.