شبهه عدالت الهی و سرنوشت میلیاردها انسان
عدالت الهی و سرنوشت میلیاردها انسان
شبههای قوی از لحاظ روانی مطرح است که پذیرش آن دشوار مینماید: چگونه خداوند هفت میلیارد انسان را خلق کرده، اما تنها اقلیتی ناچیز از مؤمنان واقعی و شیعیان را اهل بهشت و نجات قرار میدهد و اکثریت عظیم، از جمله افراد نیکوکار، فلاسفه و دانشمندانی که خدمات زیادی به بشریت کردهاند، جهنمی خواهند بود؟ این استبعاد، اگرچه از نظر علمی اهمیت ندارد، اما تأثیر عمیقی بر اذهان طالبان حقیقت میگذارد.
پاسخ به این پرسش، نیازمند تقسیم مردم به سه دسته بر اساس میزان شناخت و پایبندی آنها به حق است:
۱. رستگاران (پذیرندگان حق): این دسته شامل کسانی است که حقانیت اسلام و در درون آن، مذهب شیعه را شناخته و تا آخر عمر با ایمان صحیح به آموزه های آن ملتزم بودهاند. همچنین پیروان ادیان سابق که قبل از ظهور اسلام به پیامبر زمان خود ایمان داشتند، در این دسته قرار میگیرند. این افراد حتی اگر گناهانی مرتکب شده باشند، در نهایت به وسیله شفاعت، اهل نجات و بهشت خواهند بود.
۲. معاندان (انکارکنندگان حق): اقلیتی که حقیقت دین بر آنها ثابت شده، اما به دلایل مختلفی نظیر عناد، تعصب یا فرار از پایبندی به لوازم دین (مانند ترک گناه)، آن را انکار میکنند. این دسته کسانی هستند که «و جحدوا بها و استیقنتها أنفسهم»؛ حقایق را انکار میکنند در حالی که به صحت آنها یقین دارند. این گروه قطعاً و برای همیشه محکوم به عذاب ابدی جهنم هستند.
۳. مستضعفان فکری (قصورکنندگان در شناخت): این دسته که شاید اکثریت جمعیت دنیا را تشکیل میدهند، کسانی هستند که به واسطه شرایط محیطی و فرهنگی، حق برایشان ثابت نشده و اسلام بهدرستی به آنها معرفی نگردیده است. این افراد در شناخت حقیقت قصور دارند نه تقصیر. در باور اسلامی، این اکثریت اهل عذاب ابدی نیستند. تکلیف و مؤاخذه برای آنها فقط به میزان حجتی است که بر ایشان تمام شده است. اگر هم به جهنم بروند، عذابشان محدود به گناهانشان خواهد بود و ابدی نخواهد بود. بنابراین، این تصور که هر کس مسلمان و شیعه نباشد، لزوماً برای همیشه در آتش است، صحیح نیست و عدالت و رحمت الهی در مورد این مستضعفان جاری است.۱۴۰۴/۷/۹
علی اسدی

