غرض از خلقت انسان به سعادت رسیدن اوست و آن در گرو هادی ای است که خودش به مقصد و کمال نهایی رسیده باشد . باید آن هادی برای وصول به مطلوب موجود باشد و اگر نباشد نقض غرض از خلقت پیش می آید که این کار عبث و قبیح است ، از طرفی خدای متعال حکیم است و امکان صورت گرفتن کار قبیح از حکیم محال است پس به مقتضای آن باید واسطه ی فیض و انسان کامل و موجود اشرف وجود داشته باشد و چون بنا را بر صحّت مدعای بالا گذاشتیم پس آن هادی الی الحصول المطلوب موجود می باشد .